به پهنای سطرها

درست نمی‌دانم چه می‌خواهم از کلمات. چرا می‌خواهم حتمن خوانده شوند.

و درست نمی‌دانم پیش کدام چشم بتوانم بی‌پرده و بی‌پروا از لا به لا شان اشک بریزم.

و خوب می‌دانم که هرگز نخواهم فهمید چرا چشمان تو طالب جمع کردن اشک‌های من، آن هم از دست و بال کلمات، بوده‌اند.

 

تو گم نشده‌ای. منم

که تو را گم کرده‌ام.

 

مدت هاست.