دوست داشتن

برای بچه‌های دوره‌ی من

گاهی توی مهملات رویاگونه‌ی اون لحظه‌هایی خلاصه می‌شه که

روح آدم بین زمین و آسمون مونده، زجرکش شده که

آدم حواسش‌و گره زده به ویبره‌ی گوشی زیر بالشت و جسمش از خسته‌گی به فنا رفته...

بل الانسانُ... بی‌چاره بی‌چاره!