سیاوش خوانی

بازخوانی خاطرات با آواهای دفن شده در گوشه‌های زمان، انگاری برای پیکر نحیف و شکننده‌ی بغض این روزهای من دردناک‌تر از شکنجه‌ی ضمیرِ تنهای مخاطب برای کودکیِ گذشته‌هام است...

یک زمانی هشتگ عاشقانه‌های غم‌گین تنهایی ام بود : حس غریب بی‌کسی...

اما سطرهای دفتر کم حرف لحظه‌ی اکنون من پر است از ترادف و تضمن با حس قریب بی‌کسی.

و من نمرده‌ام.

هنوز

#دختران