«الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرت معایشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون »
مردم بنده‌گان دنیاند و دین، تنها بر زبانشان جاری‌ست. هنگامی که زندگی‌شان سرشار است به آن (دین) می‌گرایند ولی هنگامی که در تنگنای بلاها قرار گرفتند، دین‌داران [واقعی] کم می‌شوند.