مهربانم

وقتی روی زبان تو گل روییده از لطف و مهربانی و قربان چشم های من رفتن،

جای جای تن روح و جان من پر شده از خارهای بی‌لیاقتی...

می‌شود تمامش کنی این رنج را...؟ که اگر بدانی...

اگر تو بدانی جهنم می‌کنی این خارستان را...

این که گلستان مقابل چشمانت نیست،

همان خیال محال معصومیت کودکی‌های این ماهِ کوتاه قد توست...

#عذاب