گفته بود عاشقانه ننویسم

من بستم.

بند کفش‌های تو را، دست‌های تو را، چشم‌های تو را

قلب حریصم را.

سد کلماتم را

آخر سطرهایم را.

من کنارت ننشسته بودم

دست‌هایت دور قلبم نبودند

آن زمانی که ما عشق را یافتیم.

من این خواهش را در محل خشکی زمین و

لحظه‌ی تشنه‌گی زمان یافتم..

این عاشقانه‌

نیست.

من خاضعانه درد نمی‌کشم.

اما درد می‌کشم.