و پناه می‌برم به غم.

و دعاهای خسته از تکرار..‌.

وقتی که شاعر مناجات‌های شبانه‌ام این نزدیکی صبح را درست در چهلمین شب چله‌ی شب‌بیداری‌هایمان خوابیده است و این به سختی در باورِ روانِ رنجور و متهجدم می‌گنجد...