Keep doin' the same

چشم‌هایم که بازند قسم می‌خورم نمی‌بینمت.

چشم هایم را که می‌بندم، تویی که همه‌جایی به ملامت من که : قسم خوردن چه کراهتی دارد...

بقیه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بی ادبی

 

روی لب های مطرود تاقچه ی مهرت، یا شاید به تر است بگویم سلول بی حصار دل تنگی ام،

 از اصطکاک آن شب هایی که نیستی با نیروی نفس بریده ی باز پس زنی من،

 

 گیاه سمی دل تنگی سبز شده انگاری.. 

تقیّد

دلم می‌خواست من به جای رسول یونان می‌نوشتم :

بده‌کار هیچ کسی نیستم

جز همین ماه

و بعد غصه می‌خوردم که چرا هنوز بندی هستُ...

کاش این طور نبود.

که اگر هست، کاش من این طور نبودم..

تفاوت از زمین تا زیر زمین است*

مردم با آهنگ ساقیای ساسی‌شون جلو آینه می‌رقصن،

اون وقت من چراغ‌و خاموش می‌کنم، مه‌تابی روی میزم‌و طرف دیوار روشن می‌کنم و هم آهنگ با ریتمی که به بی‌وزنیِ فرمولای فیزیکم می‌دم، طوری پاهام‌و از بغل پرت می‌کنم که تصویرم شبیه الاغی دربیاد که داره ویراژ می‌ده

بعد بابام میاد تو، می‌ترسم، می‌خنده، خجالت می‌کشم می میییرم :|

*مردم اینا :))

عدم تمرکز

Maybe just cause I can't help myself from looking for you...

حافظ بلده

این مثلن الگوریتم حافظ-صبوری ه. اگه خیلی خوب و اغراق آمیز بود، یک کمی چپِ دو شعر بعد رو می‌زنیم تنگش و می‌ریم صفحه‌ی صد و شماره ی اولین بیتی که افتاده به چشممون.

خلاصه که ما این‌جا یه گراف خرافه داریم که دوستش داریم و جواب می‌ده و قضیه‌شم ساده‌ست.

برای اثبات هندسی کافیه یه خط رو به بالا رو در نظر بگیرید. بدیهیه نه؟ :)

گرهِ گم شده

همه‌ش یاد اون شب‌های پارسال می‌افتم که به یه زمان خاصی که می‌رسیدیم با شب، من داشتم موسیقی فیلم خاک سرخ رو گوش می‌دادم و تست هندسه یا فیزیک #مثلن می‌زدم.

 وسطش می‌اومدم این‌جا یک کمی غر می‌زدم. بعد به ثانیه نرسیده تو پیدات می‌شد و من ذوق می‌کردم که تو اون وقت شب بیداری.

بعد یاد لب‌خندای فرداهات می‌افتادم و کیفی که می‌کردم از این که هر دو مون می‌دونیم این‌که "نمی‌دونیم" رو وا نمود می‌کنیم و به بازی شیرین و خودآزارمون ادامه می‌دادیم.

جهل شیرینه؟

گرچه که دنیای من با هرکس قدر سوراخ ها و گچ های دو طرفه‌مون بوده،

اما دنیای من با تو یه طور عجیبی با همه خیلی فرق داشت. مثل یه داستان خیالی می‌موند که فقط خودم ساختمش و تو چه قانع توش بازی کردی.

چیز جالب توی قطعیت خسته‌گی من از این ممتنع بودن و دقیقن امتناع تو از همه چیز در باره ی منه.

یعنی حتا یک بار هم پشیمون نشدم وقتی به عقب نگاه کردم و روزی که همه‌ی بندهای مشترکمون رو بریدم.

من کلمه هام رو از تو گرفتم...

اما تو فقط هیچی...

زاج

تو رِ بّوس

خرابستان

این‌جا

دین همان دینی‌ستُ

دینی توی گاج استُ

گاج مبتلاست به فساد اقتصادی...

 

تازه آن هم "گویا".

 

- حالم از همه چیز به هم می‌خوره.

یاتو

به خاطر خدا یاهو هم ورشکست شد

و تمام حرف‌هایمان در گوش زمان،

مثل اسیران سرافکنده‌ی جنگ‌های استعماری فروخته شد به شرکتی قوی‌تر...

و آن قوّت حتمن یک جای اسمش معنای «فراموشی» دارد.

 

به این می‌گویند گرندیوزیتی اگر بگوییم یاهو تاب نبودن‌های ما را نیاورده و کمرش شکسته؟

 

آره این دقیقن خودش است.

یک طرفه ؛ صلواتی

فاذکرونی اذکرکم...

بعدش هم نیایید غر بزنید بگویید پس من کوشم؟

مرسی ..اه ...

سیمپلی

من مثل بچه‌ها می‌مانم... می‌دانم.

قلّت کلماتت چه آسان مرا کفایت می‌کنند...

این همه را

حتا توی اوج سرخوشی، یک چیزی توی من هست که می‌خواد با تمام توان گریه کنه.

درست اون وقتی که خودم متوجه می‌شم چه‌قدر خوشم.

 

هرچه‌قدر که توی مفهوم عشق عمیق‌تر می‌شم، کم‌تر می‌گیرم.

هرچه‌قدر که توی شعرهای آهنگ‌های عاشقانه...

 

و هرچه این شعرهایی که من بلدم عاشقانه‌ترند، نا زیبا ترند...

این برای من کلیشه‌زده یه تعبیر خیلی عجیبه.

 

هرچه‌قدر که می‌گذره سنگین‌تر می‌شم و من دارم توی هذیاناتم غرق می‌شم.

 

من میان هوش‌یاری و بی‌هوشی

میان دنیا و تو

میان حقیقت و مجاز

میان بیداری و رویا

مونده‌م.

رها شده‌ام من انگاری

روی مرز دنیای تو و دنیای خودم.

 

انگاری من وسط جنون مولوی و درد بی‌عشقی رهی معیری،

یا بین سلیقه‌ی کلاسیکم و موسیقی نو،

یا بین داستانم با ه‍ و محبت ابوجمال،

شاید هم بین زمین و زمان و

دنیای کوتاه خودم و دنیای بالای تو

به سقوطِ آزادم...

 

این انگار فقط تندتر پیش می‌ره.

انگاری نهایت نداره.

 

هیچ لب‌خند و نگاه و دست و مهربانی ای برای من

قسم می‌خورم

مثل مال تو نیست.

 

 

 

 

-تمام نمی‌شود این کابوس..

اردوغان یا...

حتا منم دلم گرفت وقتی کودتای ترکیه شکست خورد.

soon the night will be found

بابا دستش را از پنجره گرفت بیرون و گذاشت خلاف‌آمدنِ باد، گشودگی‌ِ آن را پس بزند.

سرش را کج کرد و لای زمزمه‌های باد گفت : دخترم ماهه. ماه.

 

نیش بغل دستی‌اش باز شد و برگشت نگاهم کرد...

 

و من حس کردم مه‌تاب توی دلم آب شد...

Processing...

اون می‌دونست من شبیهشم و من می‌دونستم که فقط اون فهمیده گناه من چه‌قدر بزرگه...

و ما قصد داشتیم اینو تا آخر عمر انکار کنیم.

 

فاصله‌ی من و اون

مثل کودکی‌های آل احمد می‌مونه ؛

در دست ساخت!