دیدی که چه زیبا

به لب رسید مرا جان و بر نیامد کام,
به سر رسید امید و طلب به سر نرسید؟
که چه زیبا هرچیز وحشیانه واقعی و معنادار و پردلیل شد؟
دیدی که چه‌طور رها کردی، مرا و قفس را اگر آن دسته گیسو را که دور انداختم؟
دیدی که هرچیز از نبودنت چنان دل‌ریش است که انتقام از من می‌خواهد؟ که هرچیز با تو تصویر و خاطره‌ای دارد؟